ਕੁਛ ਕਹਿਨੇ ਕਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਯੇ--ਇਬਨੇ ਇੰਸ਼ਾ
ਕੁਛ ਕਹਿਨੇ ਕਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਯੇ-- ਕੁਛ ਨਾ ਕਹੋ, ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਐ ਲੋਗੋ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ --- ਹਾਂ ਐ ਲੋਗੋ , ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਸੱਚ ਅਛਾ , ਪਰ ਇਸ ਕੇ ਜਲੁ ਮੇਂ , ਜ਼ਹਿਰ ਕਾ ਹੈ ਇਕ ਪਿਆਲਾ ਭੀ
ਪਾਗਲ ਹੋ ? ਕਿਉਂ ਨਾਹਕ ਕੋ ਸੁਕਰਾਤ ਬਨੋ , ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਹੱਕ ਅਛਾ ਪਰ ਇਸ ਕੇ ਲੀਏ ਕੋਈ ਔਰ ਮਰੇ ਤੋ ਔਰ ਅਛਾ
ਤੁਮ ਭੀ ਕੋਈ ਮਨਸੂਰ ਹੋ ਜੋ ਸੂਲੀ ਪੇ ਚੜ੍ਹੋ? ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਉਨ ਕਾ ਯੇ ਕਹਿਨਾ ਸੂਰਜ ਹੀ ਧਰਤੀ ਕੇ ਫੇਰੇ ਕਰਤਾ ਹੈ
ਸਰ ਆਂਖੋਂ ਪਰ , ਸੂਰਜ ਹੀ ਕੋ ਘੂਮਨੇ ਦੋ , ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਮਜਲਿਸ ਮੇਂ ਕੁਛ ਹਬਸ ਹੈ ਔਰ ਜ਼ੰਜੀਰ ਕਾ ਆਹਨ ਚੁਭਤਾ ਹੈ
ਫਿਰ ਸੋਚੋ , ਹਾਂ ਫਿਰ ਸੋਚੋ , ਹਾਂ ਫਿਰ ਸੋਚੋ , ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਗਰਮ ਆਂਸੂ ਔਰ ਠੰਡੀ ਆਹੇਂ ਮਨ ਮੇਂ ਕਿਆ ਕਿਆ ਮੌਸਮ ਹੈਂ
ਇਸ ਬਗੀਆ ਕੇ ਭੇਦ ਨਾ ਖੋਲੋ , ਸੈਰ ਕਰੋ , ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
ਆਂਖੇਂ ਮੁੰਦ ਮੁਨਾਰੇ ਬੈਠੋ , ਮਨ ਕੇ ਰੱਖੋ ਬੰਦ ਕਿਵਾੜ
ਇੰਸ਼ਾ ਜੀ ਲੋ ਧਾਗਾ ਲੋ ਔਰ ਲਬ ਸੀ ਲੋ, ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਰਹੋ
No comments:
Post a Comment